Olgun Kime Denir? Küresel ve Yerel Bir Bakış
Herkese selam! Bugün hepimizin kafasını kurcalayan bir soruyu ele alacağım: Olgun kime denir? Ben de bazen “acaba ben olgun muyum?” diye düşünürken buluyorum kendimi. Hepimizin etrafında “olgun” insanlara rastlamışızdır. Ama ne demek bu olgunluk? Sadece yaşla mı alakalı, yoksa biraz da kişisel gelişim, davranış ve bakış açısıyla mı? Bu yazıda, olgunluk kavramını farklı kültürlerde ve özellikle Türkiye’de nasıl algılandığını, yerel ve küresel perspektifleri göz önünde bulundurarak inceleyeceğiz. Hadi başlayalım!
Olgunluk: Yaşla mı Bağlantılı?
Bir kere olgunluk kelimesi, genellikle yaşla ilişkilendirilse de, aslında bu kadar basit değil. Yani, bir insan 40 yaşında olgun olabilir mi? Kesinlikle! Ama 20’lerinde de olgun birini görmek mümkün. Hatta bazen, yaşça büyük olanlar, olgunluk açısından daha genç insanlardan geride kalabiliyor. Bu yüzden “olgun kime denir?” sorusunu, sadece yaşla sınırlamak bana pek doğru gelmiyor. Olgunluk, kişisel gelişimle, hayata bakış açısıyla ve deneyimlerle alakalı bir şey. Bir insanın duygu ve düşüncelerini nasıl kontrol edebildiği, olaylara ne kadar sağlıklı yaklaşabildiği bence olgunluk için çok önemli göstergeler.
Olgunluk Türkiye’de Nasıl Görülüyor?
Türkiye’de olgunluk konusu oldukça derin bir şekilde ele alınıyor. Ailelerin büyük kısmı, evlatlarını “büyümüş, olgunlaşmış” olarak görmek istiyor. Ama Türkiye’de olgunluk denince akla ilk gelen şey, genelde bir kişinin hayat sorumluluklarını yerine getirmesi oluyor. Mesela, iş hayatına atıldığında veya evlenip kendi ailesini kurduğunda bir insan olgunlaşmış sayılabiliyor. Bu, toplumsal bir baskıdan çok, kültürel bir anlayış gibi. Hatta bazen olgunluk, sadece dışarıdan bakıldığında görülen bir şey. İnsanlar genellikle, birinin yaşantısındaki “dışsal” göstergelere bakarak, o kişinin olgun olduğunu düşünüyorlar. Örneğin, ev almış birinin olgun olduğu düşünülür. Ama bu, her zaman doğru mu? Bu soruyu düşünmeden edemiyorum.
Bir arkadaşım var, 30 yaşında ve henüz evlenmedi. Hepimiz bazen ona, “Daha olgun olman gerekmez mi?” gibi sorular soruyoruz. Oysa ki, hayatını istediği gibi yaşıyor, kendini geliştirmeye devam ediyor, çok saygıdeğer bir iş hayatı var. Ama toplumun genel algısına göre, hala “olgunlaşmamış” birisi gibi görülüyor. Bu bana, yaşadığımız kültürde olgunluğun nasıl belirlendiğini hatırlatıyor. Genelde dışarıdan görünüş, başarılar ve statü, bir kişinin olgunluğunu belirliyor. Ama o kişi içsel olarak hazır hissetmeyebilir. O yüzden bence olgunluk, yalnızca dışsal göstergelerle ölçülememeli.
Olgunluk Küresel Açıdan Nasıl Algılanıyor?
Biraz da işin küresel tarafına bakalım. Türkiye dışında olgunluk algısı nasıl? Avrupa ve Amerika’da, olgunluk biraz daha farklı bir şekilde ele alınıyor. Özellikle Batı kültüründe, bireyselcilik daha ön planda olduğu için, insanlar olgunluğu genellikle kişisel sorumluluklar ve içsel gelişimle ilişkilendiriyorlar. Mesela, Batı’daki gençler genellikle erken yaşta bağımsızlıklarını kazanıyorlar. Kendi kararlarını alıyorlar, kendi finansal bağımsızlıklarını oluşturuyorlar. Bu, onlara bir olgunluk hissi veriyor. Yaşadığım birkaç örneği paylaşmak gerekirse, Almanya’da bir arkadaşım 22 yaşında kendi evini aldı ve tamamen kendi başına yaşamaya başladı. Olgunluğunun en önemli göstergesi de buydu. Oysa burada, belki aynı yaşta biri evlenmiş ve ailesine bağlı bir yaşam sürüyor olabilir. Onun olgunluk seviyesini belirlemek biraz daha farklı bir bakış açısı gerektiriyor.
Amerika’da ise, gençlerin iş hayatına atılmaya başlamaları daha erken yaşlara dayanıyor. Gençler, üniversiteye başladıkları yaşta iş deneyimi kazanmaya çalışıyorlar ve bu da onlara olgunluk hissi veriyor. Ayrıca, aile bağları genellikle daha esnek ve çocuklar, ailelerinden bağımsız yaşamayı daha erken bir yaşta deneyimliyorlar. Küresel ölçekte olgunluk, genellikle duygusal ve kişisel olgunlukla ilişkilendiriliyor ve buna verilen değer, bireylerin kendi hayatlarına dair aldıkları kararlarla ölçülüyor. Yani, bir insanın hayatına dair sorumlulukları ne kadar yerine getirdiği, hangi seçimleri yaptığı olgunluk açısından önem kazanıyor.
Olgunluk, Kişisel Gelişim ve Duygusal Zeka
Bir de duygusal zekaya bakmak lazım. Olgunluk, aslında duygusal zekanın gelişmişliğiyle de doğrudan ilişkilidir. Bence olgun bir insan, duygusal olarak dengeli ve sağlıklı olmalıdır. Yani, hem kendi duygularını hem de başkalarının duygularını anlayabilmeli, empati yapabilmeli. Bunu, daha çok iş hayatımda fark ediyorum. Çalıştığım ofiste, bazı insanlar gerçekten olgunlar; olumsuz bir durumda bile sakin kalabiliyorlar. Kararlarını verirken, başkalarının duygularını da göz önünde bulunduruyorlar. İşte olgunluk böyle bir şey! İnsanın hem kendi içsel dünyasında hem de çevresiyle uyum içinde olması, bence olgunluğun temelini oluşturuyor.
Sonuç olarak: Olgunluk Ne Demek?
Özetlemek gerekirse, “Olgun kime denir?” sorusunun cevabı, hem yerel hem de küresel bağlamda değişiklik gösteriyor. Türkiye’de genellikle yaş ve statü ile ilişkilendirilen olgunluk, dünya çapında daha çok kişisel gelişim ve sorumlulukla ölçülüyor. Bir insan, ne kadar sorumlu, sakin, empatik ve sağlıklı bir şekilde hayatını sürdürüyorsa, o kadar olgundur. Ama unutmayalım ki, olgunluk sadece yaşla değil, hayatı anlamak ve yaşamakla ilgilidir. Bunu başaran herkes, aslında içsel bir olgunluğa ulaşmış demektir.